Zgromadzenie Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla zostało zatwierdzone przez biskupa łódzkiego Michała Klepacza 22 grudnia 1959 r. przyjmując za cel szczegółowy obronę życia nienarodzonych dzieci. Obranie takiego celu było odpowiedzią na uchwalenie w 1956 r. ustawy dopuszczającej przerywanie ciąży ze  względów społecznych, czyli bez żadnych ograniczeń. Od tego momentu życie poczętych dzieci zostało zagrożone, szczególnie w rodzinach niepełnych oraz dotkniętych ubóstwem materialnym i duchowym. Siostry, które od chwili swego powstania, zgodnie z myślą założyciela, bł. ojca Anastazego Pankiewicza OFM angażowały się w opiekę nad ubogimi dziećmi, od tej chwili objęły swoją troską dzieci rzeczywiście najuboższe z ubogich, bo zagrożone pozbawieniem największego dobra – prawa do życia.
Przede wszystkim otoczyły swoją modlitwą zagrożone w łonach matek dzieci; poprzez modlitwę i duchową ofiarę wynagradzały za  grzechy skierowane przeciwko życiu. Jednocześnie wyszły z inicjatywą konkretnej pomocy matkom nie mając w tej dziedzinie żadnego doświadczenia oprócz otwartych dłoni i serc zatroskanych o los tych najmniejszych. Początkowo matki pojawiały się u sióstr sporadycznie, szukając głównie wsparcia duchowego, porady czy pomocy materialnej. Kiedy siostry przeprowadziły się z domu macierzystego przy ul. Mariańskiej do nowo wybudowanego przy ul. Janosika 141, sytuacja mieszkaniowa uległa poprawie. Wówczas zgromadzanie podjęło decyzję o przygotowaniu trzech pomieszczeń dla ośmiu matek i ich dzieci. Tak powstał pierwszy w Łodzi Dom Samotnej Matki. Dzień 6 grudnia 1978 roku, w którym wprowadziła się tu pierwsza matka z noworodkiem, można uznać dniem oficjalnego jego otwarcia.
Kobiety, które zgłaszały się do sióstr  nie pracowały i najczęściej nie miały wsparcia ze strony rodziny i biologicznego ojca dziecka. Zgromadzenie utrzymywało matki przede wszystkim ze własnych środków i sporadycznie otrzymywało na ten cel ofiary. Jednak najbardziej niezbędną pomocą, jakie matki otrzymywały było pełne miłości i poświęcenia wsparcie w sytuacjach po ludzku beznadziejnych, współczucie i budzenie wiary w lepsze jutro. Siostry o nic ich nie wypytywały, nie indagowały, nie gorszyły się, nie moralizowały, stawiały jednak konkretne wymagania. Przyjmowane były kobiety niezależnie od miejsca zamieszkania, wieku czy wyznania. Matka Bonawentura Rybczyńska (ówczesna przełożona generalna) wspomina: „to [były] zazwyczaj bardzo dobre dziewczęta, za szybko jednak uwierzyły…”
Sprawy urzędowe matek dotyczące mieszkania czy alimentów prowadziła z wielkim oddaniem mecenas   Maria Sawicka (1923 – 2011). Ona również poprzez Telefon Zaufania dla Kobiet z Ciążą Problemową i Spraw Rodzinnych, kierowała do sióstr kobiety narażone na pokusę aborcji.
W latach 1960 – 1992 siostry udzieliły pomocy 158 matkom, 70 z nich pochodziło z Łodzi i okolic, pozostałe przyjeżdżały z całej Polski. 22 kobiety oddały dzieci do adopcji, reszta zdecydowała się na wychowanie swojego dziecka, wracając do środowisk rodzinnych lub usamodzielniając się.
Ponieważ ze względu na ograniczoną liczbę miejsc Dom przy ul. Janosika 141 nie mógł przyjąć wszystkich zgłaszających się matek, Zgromadzenie dostrzegało potrzebę  znalezienia większego lokalu.
Nowy Diecezjalny Dom Samotnej Matki w Łodzi, przy  ul. Nowe Sady 17, erygował dekretem z dnia 15 grudnia 1991 roku arcybiskup łódzki Władysław Ziółek. Był to pozyskany stary budynek, niedaleko zajezdni MPK. Zgodnie z wcześniejszym ustaleniem, dnia 4 maja 1992 r. prowadzenie DSM powierzono Zgromadzeniu Sióstr Antonianek. Jego uroczyste otwarcie i poświęcenie przez Arcybiskupa, po koniecznych remontach i adaptacjach, nastąpiło 22 czerwca 1992 roku. Niebawem przeprowadziły się do niego samotne matki z Janosika.
Dom nazwany im. Stanisławy Leszczyńskiej mógł jednorazowo przyjąć trzydzieści matek wraz z dziećmi. Był to jeden z największych Domów Samotnej Matki w Polsce. Decyzją Arcybiskupa Łódzkiego, z dniem 1 stycznia 2000 r. DSM został włączony w strukturę Centrum Służby Rodzinie z siedzibą w Łodzi przy ul. Broniewskiego 1a. Ponieważ stan techniczny budynku stale się pogarszał Ksiądz Arcybiskup Władysław Ziółek, podjął decyzję o budowie nowego budynku. Prace rozpoczęto w październiku 2009 roku a w dwa lata później, w dniu 13 października 2011 roku biskup Adam Lepa dokonał poświęcenia i otwarcia nowego domu dla samotnych matek. DSM przy ulicy Broniewskiego 1a w Łodzi jest obecnie jednym z najnowocześniejszych w Polsce Ośrodków Wsparcia dla Kobiet w ciąży i małoletnimi dziećmi.
Siostry chcąc owocniej służyć Ewangelii Życia, otaczając przez wiele lat opieką matki nabyły doświadczenia w tej  posłudze i uzyskały odpowiednie kwalifikacje, by pomoc i wsparcie udzielane w tej placówce były profesjonalne. Zaczęły dostrzegać, że matki usamodzielniające się po pobycie w DSM mają problemy z podjęciem niezależnego funkcjonowania. Były to trudności z planowaniem codziennego budżetu, opłacaniem na czas rachunków, prowadzeniem samodzielnego gospodarstwa domowego. Dla wielu z nich  były to przeszkody nie do pokonania. U podłoża ich bezradności stał  brak wzorców rodzinnych i trudności w relacjach społecznych.  Zdarzało się że matki powracały do placówki z kolejnym dzieckiem i brakiem środków na ich utrzymanie.
Dlatego w trosce o te młode kobiety i ich dzieci Zgromadzenie podjęło wyzwanie otwarcia  mieszkań chronionych – zostały one powołane do istnienia 1 grudnia 2012 roku i mieszczą się w wydzielonej części Domu Głównego Zgromadzenia, przy ul. Janosika 141 – w pomieszczeniach, w których w latach 1978 – 1992 roku znajdowały schronienie pierwsze samotne matki. W ten sposób historia zatoczyła krąg.
Mieszkania chronione mają służyć matkom opuszczającym DSM, które oczekują na mieszkanie socjalne. Podstawowym ich zadaniem jest umożliwienie matkom przygotowania do pełnej samodzielności poprzez doskonalenie umiejętności prowadzenia gospodarstwa domowego, radzenia sobie z problemami codziennego życia, rozporządzania posiadanymi środkami finansowymi, pomoc w integracji ze środowiskiem poprzez rozwój umiejętności prawidłowego wchodzenia w relacje społeczne, stwarzanie możliwości uzyskania wykształcenia, zdobycia kwalifikacji zawodowych, poszukiwania pracy, przedszkola dla dzieci i doprowadzanie do finalizacji spraw związanych z przydzieleniem i remontem lokalu socjalnego.
Dnia 4 stycznia 2013 roku do mieszkań chronionych wprowadziła się pierwsza matka z dwójką dzieci.

Dziś, gdy tak wiele osób i praw staje się wrogami życia; w tym czasie coraz wyraźniejszego zmagania cywilizacji życia i miłości z cywilizacją śmierci, utworzenie mieszkań chronionych jest konkretnym gestem Zgromadzenia Sióstr Antonianek na drodze rozwoju charyzmatu służby życiu.

Siostry antonianki zapraszają do włączenia się w modlitwę w intencji dzieł obrony życia. Od 2008 roku, w drugą niedzielę miesiąca podczas mszy św. sprawowanej w tej intencji w  parafiach Łodzi i diecezji siostry modlą się z wiernymi o poszanowanie życia ludzkiego, prosząc o wstawiennictwo Maryję - Matkę żyjących i udostępniając materiały prolife.
Nowe dzieło mieszkań chronionych można również wspomóc materialnie.
Zgromadzenie Sióstr Antonianek

ul. Janosika 141, 92-108 Łódź, tel. 42 6792720,
e-mail: antonianki@wp.pl, mieszkania.sa@wp.pl
nr konta: 51 1020 3378 0000 1802 0116 0969